یا عباس بن امیرالمؤمنین علیهما السلام

ای طعم نامت از عسل ناب ؛ ناب تر

حال دل خراب ؛ به یادت ؛ خراب تر

نور تو وقت تابش بی منّت خودش

از آفتاب آمده پُر آب و تاب تر

خُشکانده است حلق مرا ذکر" العطش"

از مشک خویش کام مرا کن به آب ؛ تر

درمجلسی که شأن دعا استجابت است

بانام تو دُعام شده مستجاب تر

آن قَدْر در سؤال سماجت نشان دهم

بلکه لبت شود به هوای جواب ؛ تر

حظّ نگاه کردن تو روزی اش نشد

چشمی که شد ز اشک به شوق ثواب ؛ تر

وقت نوشتن از علَمَت هِی گریستم

طوری که گشت دفتر و میز و کتاب؛ تر

باخون اکبرش چه خضابی حسین بست

با خون تو محاسن او شد خضاب تر

چشمت که صید تیر سه پر شد،حسین دید

لبهای طفل گشت به اشک رباب؛تر

محمدقاسمی