تقدیم به آقاجانم حضرت اباالفضل علیه السّلام
بسم الله الرّحمن الرّحیم
آغاز کردم شعر خود را با اباالفضل
اذن ورودم در غزل شد یا اباالفضل
هرمشکلی از دیدِ من سهل است تا هست
مشکل گشای مردم دنیا اباالفضل
مثـل خدا ، مثـل محمّد ، مثـل حیدر
بی نقص، بی مانند، بی همتا اباالفضل
این پرچم و این مجلس و این شور و مستی
برپاست ، وقتی هست پابرجا اباالفضل
با این مراعات نظیر، اهل نجاتیم
کشتی حسین و ساحل دریا اباالفضل
تو کیستی که با وجود دو امامش
هستی کفیل زینب کبریٰ اباالفضل
مجنون خجل گردید و لیلی شرمگین شد
روزی که کردی عشق رامعنا اباالفضل
ای پرچم نام بلندت در دو عالم
بالاتر از بالاتر از بالا اباالفضل
رزقِ حقیقی ، گریه کردن بر حسین است
مفتاح این روزی ست ذکرِ یا اباالفضل
ذکر توسّلهای من در خلوت این است
"لا کاشفَ الکربِ الحُسَین،اِلّا اباالفضل"
دیروز از آب روان راحت گذشتی
تا آبروداری کنی فردا اباالفضل
ضرب المَثَل شد تا ابد طرز سُجودت
بر خاک پایِ حضرت زهرا، اباالفضل
با رفتنِ این گونه ات ای مستِ بی دَست
یک قوم را انداختی از پا اباالفضل
در شام با رأس تو رأس شاه می گفت:
دیدی علمداری زینب را اباالفضل ؟
محمّدقاسمی