یا امام محمد باقر علیه السلام

غزلی به مناسبت اول ماه رجب تقدیم به امام محمّدباقر علیه السّلام

بال خود را پهن کرده بر زمین روح الامین
تا شود فرش حریم قُدسِ زین العابدین

اوّل ماه رجب دنیای ما زیباتر است
چونکه ماه دیگری پا می گذارد بر زمین "

یامحمّد"در شروعش،"یا نبی"در آخرش
نیست بیخود شد رجب ، ماه امیرالمؤمنین

فاطمه بِنتُ الحَسن درخانه ی إبنُ الحُسین
کودکی آورده از هر حِیث بی مِثل و قرین

آن چنان دارد شباهت بارسول الله که
---می شود او را بخوانم رَحمةٌ للعالَمین

خاک جای خود،ببین افلاک هم روشن شده
بسکه نورانی ست این خورشید هستی آفرین

تا بگردند آسمانیها به گردش هفت بار
می برند این کعبه را با شوق تا عرش بَـرین

کوریِ چشمانِ شورِ خیلِ اصحابُ الشِّمال
روز میلادش عجب شادند اصحابُ الیَمین

عیدی امروز ما را یا علی اکبر بده
لحظه ای که بر تو می گوید عمو این نازنین
# "دیدنی"یعنی تبسّم کردن او بر حُســین
دیدنی تر، سجده ی شُکرِ امام السّاجدین

پنج تن را گِرد گهواره به چشم باطنش
در میان حجره می بیند امام پنجمین

هفتمین معصوم آمد،هفتمین باراست که
دست حق بی پرده بیرون آمده از آستین

عقل عالم پیش عقل حضرتش جهل کبیر
علم خلق الله پیش دانش او شرمگین
#
"باقر علم نبیّین"شُهرت عامش بُوَد
این مُحمّد هم،کریم است و حَلیم است و اَمین

ظاهراً شد قاتل او زین آغشته به سَم
باطناً کُشتش غم سلطان مَقطوعُ الوَتین

اختصاصاً با رقیّه داشت دردی مشترک
او هم از پُشت شُتر افتاد با صورت زمین...

محمّدقاسمی