تقدیم به حضرت معصومه علیهاسلام
بسم الله الرّحمن الرّحیم
قسمْ به صبح دل انگیز این حرم ، بانو
جهانِ مــاست بدون تو چون عدم ، بانو
هزار و یک در رحمت به روی ما وا شد
چو آمدیم به صحن تو صبحدم ، بانو
نمی شدیم جدا از حریم تان ، حتّیٰ
نداشتیم اگر داغ و درد و غم ، بانو
از آستان ملک پاسبان تان، عُمری ست
نــدیــده ایم بِــوالله ، جُــز کرم ، بانو
نفس نفس زدن ماست وقف نوکری ات
چرا که فرصت عُمْر است مُغتـنم ، بانو
اگرچه خاک کف پات نیستیم ، امّـا
غبار راه تو هستیــم دست کم ، بانو
دُرُست ، بهره ای از شاعری نبردم من
ولی به عشق شما می زنم قلم ، بانو
درون پوست خود از شعف نمی گُنجم
همین که دور و برت می زنم قدم ، بانو
یکی دو تا که نه ، اینجـا هزارها سائل
شدند یک شبه نــزدِ تو مُحتشم ، بانو
امام زاده ی بی مثلِ واجبُ التَّعظیم
به محضر تو فلک گشته است خَم ، بانو
چو میرزای قمی و چونان بروجردی
مجاوران تو هســتند محتــرم ، بانو
مُدام در ره اثباتِ جُــرم می کوشــد
کسی که شــد به ولای تو مُتّهم ، بانو
به راه روزی خود گرچه لنگ هم بزنیم
نمی خوریم به اسم شما قسم ، بانو
رواست این که بخوانیم زینبت وقتی
دو خواهرید، ز هر حیث مثل هم ، بانو
محمدقاسمی 1394/5/22