تقدیم به امام حسین علیه السلام
بسم الله الرّحمن الرّحیم
.
همین که نار عشق ، از دلم شراره می کشد
به سمت نور، عشق تو ، مرا دوباره می کشد
.
مُردّدم کجا و کِـی ، شوم فدایی غمت ؟
ببخش اگر که کار من ، به استخاره می کشد
.
بگــو که رو کند پیــاده از نجف به کــربلا
کسی که انتظار ، بهرِ راهِ چاره می کشد
.
در آسمان پیـــکرت ، ستاره های زینت اند
اگر خدا تو را به زخمِ بی شماره می کشد
.
فقط پس از خسوفِ ماه کامل جمال تو
خدا بروی نیزه ، هیجده ستاره می کشد
.
پس از نشستن سر مؤذّنت به عرشِ نِــی
چه آه ها که از درون، دلِ مناره می کشد
.
خودت گلوی خویش را شفا بده که خواهرت
هرآنچه می کشد از این گلوی پاره می کشد
.
خودش که رو نمی کند ، ز گوش دخترت بپرس
هنوز درد ، در فراقِ گوشواره می کشد ؟
.
چه قدر تیر و نیزه از تن تو در می آورد ؟
زنی که تیر از گلوی شیرخواره می کشد
.
مسیرِ روضه های ماست گرچه دست خواهرت
رباب روضه را به سمت گاهواره می کشد
.
برای اینکه حرمله ، دوباره زجرشان دهد
کمان خویش را به حالت اشاره می کشد
.
و... محمّد قاسمی٧/٨/١٣٩٤