سائل

مقبل کسی که بنده اولاد حیدر است ...

سائل

مقبل کسی که بنده اولاد حیدر است ...

۵ مطلب با موضوع «یا رقیه بنت الحسین س» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

تقدیم به حضرت رقیه سلام الله علیها

دیگر نمی پیچد صدایش در خرابه
دَمْ نوحه ی "بابا بیایش"در خرابه

بوسید وقتی کعبه ی بین طَــبَق را
دید استجابت را دعایش در خرابه

بر قلب آن خشتی که بوده بالش او
ردّی ست از خون گریه هایش در خرابه

طفلی گرسنه جان سپرد و أمّ کلثوم
---مرثیه می خواند برایش در خرابه
چون حلق اصغر،قاتل جان رباب است
گل زخمهای دست و پایش در خرابه

جای سپر تا شام از او دفع خطر کرد
آن دستها که شد عصایش در خرابه

همبازیانش دور قبرش در طوافنــد
حالا که خالی مانده جایش در خرابه

از بسکه سنگین است داغش،شک ندارم
خَم می شود صاحب عزایش در خرابه...
______________________________

نه فقط خار به صحرای بلا زجرش داد
بلکه با کرب و بلا "کربـُبلا"زجرش داد

مقتل این گونه نوشته ست که "مٰاتَتْ کَـمِدْا"
بس که آن طایفه ی "بی سر و پا" زجرش داد

داغ قنداقه ی خونین کمرش را تا کرد
طرزِ برگشتِ علی بین عبا زجرش داد

خبر رفتنِ عبّــاس زمین گیرش کرد
کمرِ خَم شده ی خونِ خــدا زجرش داد

دست سنگین کسی روز رُخش را شب کرد
دیگری آمد و با ضربه ی پا زجرش داد

پشت دروازه ی ساعات وَ در بزم شراب
این نگه داشتنِ فاطمه ها زجرش داد

سر بابا، سر نی هر چه هوایش را داشت
با نشستن به دل طشت طلا زجرش داد

روز، گلبرگ لطیفش ز تب گرما سوخت
شب ویرانه و سرمای هوا زجرش داد

خواست با زحمت بسیار کمی راه رود
پای بی جان و قدِ گشته دو تا زجرش داد

گرچه تر شد لب خُشکیده اش از بوسه ولی
زخم لب های شهیدُ الشُّهدا زجرش داد

محمدقاسمی

  • سائل
  • ۰
  • ۰


بسم الله الرّحمن الرّحیم

آنکه مرا به اشک غمش استحاله کرد
دل را به فیض خون جگر دشت لاله کرد
با سر سپرده هاش مرا هم پیاله کرد
بر آستان خویش سرم را حواله کرد

دل از ازل ، اسیر غم و اشک و ناله بود
قربانی نگاه نگاری سه ساله بود

درهای عشق رو به دلم گر که باز شد
از لطف این سه ساله ی سائل نواز شد
دستم گدای عشق شد و بی نیاز شد
"ذاکر" اگر که صاحب این امتیاز شد

از لحظه ی نخست دلش با رقیّه بود
یک عمر گرم زمزمه ی یا رقیّه بود

این خانمی که در دل سقّا علم زده ست
با خنده ای نظام جهان را به هم زده ست
هر بار در خیال دو چشمم قدم زده ست
فوراً بساط شاعری ام را رقم زده ست

او پیر عاشقی ست ؛ نگویید کودک است
"انگار فاطمه ست که در قاب کوچک است"

جایی که شانه های علمدار جای اوست
بی شک حسین فاطمه هم مبتلای اوست
استاد حُجب و عفّت و شرم و حیای اوست
زینب که عرش ذرّه ای از خاک پای اوست

او در جلالت و عظمت بی قرینه شد
آیینه ی تمام نمای سکینه شــد

در جاودانگیّ خودش ، بیکرانه است
حال وهوای هر نفسش شاعرانه است
زیباترین بهانه ی هر عاشقانه است
لعنت بر آنکه منکر این نازدانه است

درد دل همه به نگاهش دوا شده ست
حاجات ما کنار ضریحش روا شده ست
.
.
.
چشمی به یاد حضرت شیب الخضیب ، تر
چشمی ز داغِ گونه ی خدّ التّریب ، تر
بود از تمام اهل حـرم بی شکیب تر
مثل پدر غریـب ولی نه ، غریب تر

گنج حسین بوده و در خاک می رود
دارد از این خرابه به افلاک می رود

با سر پدر رسیده کنارش ، عجب سری !
در کربلا گذاشته از خود چه پیکری !
صورت بهشتِ زخم ، بمیرم چه منظری !
بالای دست دخترکش ، بر چه منبری !

چشمش که بسته بود پُر از شرم اشک شد
در دامن سه ساله ی خود گرم اشک شد

جایی که سیّــدالشّهدا گریه می کند
با گریه هاش ارض و سما گریه می کند
بر حال شام ؛ کربُبلا گریه می کند
همراه با حسین ؛ خدا گریه می کند

او رفت و عشق را به زمین و زمان سپُرد
لب را گذاشت بر لب بابا و جان سپُرد

محمدقاسمی

  • سائل
  • ۱
  • ۰

امام حسین علیه السلام درباره حضرت سکینه و مادرش، رباب، چنین سروده است:

لعمرک اننی لاحب دارًا
تکون بها السکینه و الرباب
احبها وابذل جُل مالی
ولیس لعاتب عندی عتاب

«به جانم سوگند که من خانه‌ای را که سکینه و رباب در آن هستند دوست دارم/

دوست‌‌شان دارم، بیشتر مالم را به آنان می بخشم و از سرزنش دیگران باکی ندارم.»
منبع:
منتهی الامال، ج 1، ص 854

تقدیم به حضرت سکینه علیها السلام

چگونه پلک ترت میل خواب داشته باشد ؟
اگر برادر تو درد آب داشته باشد

تو خواهری و برای گلوی نازک اصغر
طبیعی است دلت اضطراب داشته باشد

خدا کند که از این لشگر خبیث ، اقلّاً
یکی بیاید و قصد ثواب داشته باشد

خدا کند پدرت وقت باز گشت به خیمه
رباب را که ببیند جواب داشته باشد

حسین "شیعتی " از حلق پاره گفت به گوشت
که شعر روضه مضامین ناب داشته باشد

هزار مرتبه راضی به مرگ می شوی آری
اگر پدر سرِ از خون خضاب داشته باشد
.......
اجازه می دهی از شام چند جمله بگویم
به شرط اینکه مصیبت حجاب داشته باشد

چگونه هضم کنم ؟ ای وقار محض ، سکینه
که دستهای تو ردّ طناب داشته باشد

چگونه هضم کنم که یزید ، چوب به یک دست
به دست دیگر خود هم شراب داشته باشد

نخواستی که بفهمد کسی ، چرا که تو دیدی
---چه قدر می شود این غم عذاب داشته باشد !
 
اراده کرد خداوند بعد رفتن اصغر
تو را به خانه کنارش ، رباب داشته باشد

تصوّرش به خدا غیرممکن است برایم
که شصت سال، دلی ، پیچ و تاب داشته باشد

تو هم شبیه ربابی به سایه کار نداری
پس از حسین و علی اصغرش قرار نداری


"محمدقاسمی"

  • سائل
  • ۰
  • ۰
بسم الله الرحمن الرحیم

از تشت زر رسیده به دیدار دخترش
تا بلکه وا کند گره از کار دخترش

خورشیدوار بین طبق می کند طلوع
تا روشنی دهد به شب تار دخترش

شاید دوباره سمت مدینه سفر کند
با دیدن دوباره ی رخسار دخترش

در مجلس خرابه نشینان شهر شام
می سوزد از غم تن تبدار دخترش

بر دامن فرشته ی خود آرمیده است
چون مادرانه تر شده رفتار دخترش...

دورش قُرُق شده ست ز پروانه سوخته
اهل خرابه اند گرفتار دخترش

بیداد بی کسی و غریبی ست ؛ آمده
تا با سر بریده شود یار دخترش

آن گونه های خشک و ترک خورده شاهدند
او چند بوسه است بدهکار دخترش

محمدقاسمی
  • سائل
  • ۰
  • ۰
داغت رسید و بر جگر من قدم گذاشت
دردی شد و روی کمر من قدم گذاشت

آن قدر صبح و شب به هوای تو سوختم
تا که سرت ، توی سحر من قدم گذاشت

با تو بهار بودم و یک دفعه بعد تو
پاییز روی برگ و بر من قدم گذاشت

نذر لب تَرَک تَرَکَت بود ، ای پدر
اشکی که پای چشم تر من قدم گذاشت

قَصْدَش فقط شکنجه ی عبّاس بود و بس
آن بی حیا که روی پر من قدم گذاشت

چون چادرم بجای ِسپَر بود...زَجر هم
از عَمْد هِی روی ِسپَر من قدم گذاشت

هِی تازیانه دست یتیمی سرم کشید
هر بار سَمْت رهگذر من قدم گذاشت

اوّل به عمّه خورد و شتابش گرفته شد
سنگی که بی هوا به سر من قدم گذاشت

آتش شد و شراره ی آن شام را گرفت
هر جا که آهِ همسفر من قدم گذاشت

محمدقاسمی
  • سائل