یا ابالمهدی علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

شأن تورا نوشته خداوند ، سروری

شغل مرا به پای تو فرموده ، نوکری

حق می دهم که سر به هوایت شود دلم

حالا که آمدی به زمین محض دلبری

بابای تو علی ست خودت هم حسن، بجاست

گویم ز هر کسی به جهان مُجتباتری

خُلق تو ارث خُلق عظیم محمّد است

خَلقت لطافت است که از نسل مادری

سبقت گرفته است هزاران هزار بار

شیرینی لب تو ز انگور عسکری

با هیبتی که هست تو را بی دلیل نیست

یک عمر درمحاصره ، توی مُعسکری***

هرچند که بنا به مدارا گذاشتی

اعجاز کن که خَلق بفهمند حیدری

تحت شعاع نوری گنبدْطلای توست

خورشید هر طرف که کند نور گستری

در سامرات کثرت سائل عجیب نیست

وقتی که هست عادت تو ذرّه پروری

این یک فضیلت است تورا بس که یا حسن

از صُلب پاکت آمده مولای آخری

خوب است محض خاطر پهلو شکسته ها

دست دعا برای ظهورش برآوری

***مُعسکر(لشگرگاه)

محمدقاسمی 5 بهمن 1393

یا فاطمه الزهرا علیها السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

هم سوخت بر حال دلش ، در شعله ها در

هم شعله زد بر جسم و جان ماسوا در

همدست شد دیوار با در بهر یک قتل

ای بی حیا دیوار ، آه ، ای بی وفا در

با حجم خونی که به جا مانده ست بر آن

یعنی خبر دارد ز عمق ماجرا در

حرف دل پردرد زینب بود هر روز

---ای کاش می کندند مسمار تو را ، در

می خورد با شدّت به پهلو و به سینه

واویلتا ، واویلتا ، واویلتا ، در

سی سال دیده اشک خون رنگ علی را

بعد از فراق حضرت خیر النّسا ، در

دیدم تمام خیمه های کربلا سوخت

وقتی میان شعله می زد دست و پا ، در

"محمدقاسمی" 5 بهمن 1393

یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها

بسم الله الرّحمن الرّحیم

این روزهای تلخ آخر را تحمّـل کن

حال دل بی تاب حیدر را تحمّـل کن

تو روبه قبله هستی و من رو به تنهایی

پس اشک های سرد همسر را تحمّـل کن

پهلو به پهلو کردنت مشکل تر از قبل است 

آرام باش و زخم بستر را تحمّـل کن

تا لحظه ی تعویض ، با اینکه شکستندش

خونابه های مانده بر در را تحمّـل کن

چون گردنت از کار افتاده ست می گویم

حرکت نکن ، سنگینی سر را تحمّـل کن

گودال اگر رفتی به نفرین وا مکن لب را

دور حسین انبوه لشگر را تحمّـل کن

گیسو پریشان کن ، ولی جان علی ، زهرا

وقتی که می بُــرَّند حنجر را تحمّـل کن

محمدقاسمی 4 بهمن 1393

یا صاحب الزمان عج

بسم الله الرّحمن الرّحیم

خزان شدیم خدایا ، بهار ما نرسید

قراربخش دل بی قرار ما نرسید

دوباره یک شب جمعه سحر شد امّا ، آه

دعای مردم شب زنده دار ما نرسید

سر قرار رسیدیم بلکه او برسد

به انتظار نشستیم و یار ما نرسید

دوباره با غم عالم کنار می آییم

که جمعه رفت ولی او کنار ما نرسید

صدای شیهه ی اسبش ز دور آمده است

چگونه است که آن تکسوار ما نرسید ؟

هزارمرتبه مُـردیم و باز زنـده شدیم

هزارحیف که آن غمگسار ما نرسید

به شهرِ یار سفر می کنیم حالا که

به شهر ما قدم شهریار ما نرسید 

غروب شد همه رفتند جانب گودال

غروب شد ته گودال شاه رفت از حال

"محمدقاسمی" 3 بهمن 1393

حضرت سلطان ابالحسن الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء

بسم الله الرّحمن الرّحیم

دوریِ از مقصد برای همْ مسیران بهتر است

پس مُسافر گر کند قصدِ خُـراسان بهتر است

دوست دارم خاک ایران را ز جانم بیشتر

پیش من امّا شمال شرقی آن بهتر است

چون که سوغاتی شهر حضرت معصومه است

از عسل هم در مذاقم طعم سوهان بهتر است

از نشستن در هوای آفتابیِ حـــرم

راه رفتن توی صحنش زیر باران بهتر است

گرچه پیدا نیست واضح گنبدت وقت بُــکاء

در زیارت ، چشمها باشند گریان بهتر است

رشته ی قلّاده ام را پای درگاهت بِـبـَـند 

سگ اگر باشد مُقیم کوی سلطان بهتر است

دورتادور ضریحت ازدحام از زائر است

پس گدایی کردن من ، کُنجِ ایوان بهتر است

تا فقط درد مرا لطف خودت درمان کـُند

درد من باشد اگر از خلق ، پنهان بهتر است

آمده قرآن برای آشنایی با تو ، پس

---این زیارت آمدن از ختم قرآن بهتر است

چونکه سِــنخیّت ندارند عاشقی و عافیت

عشق بازی هم به شوقِ دادن جان بهتر است

"محمدقاسمی" 3 بهمن 1393

این غزل استقبالی از غزل رضوی جناب لطیفیان است.

بامطلع((دست اگر باشد دخیل کُنج دامان بهتر است)).

یا حضرت معصومه علیها السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

از کریمان چون تقاضای کرم زیباتر است

عرض حاجت پای ایوان حرم زیباتر است

قهر یارم بهتر از مهر تمام دوست هاست

در نگاه من از او حتّیٰ ستم زیباتر است

من گدا باقی بمانم آستان دوست را

بارها از اینکه باشم محتشم زیباتر است

در کنار کعبه جان دادن بسی ذی قیمت است

لیک مرگ نوکران پای عَلَم زیباتر است

من که روزی از سر خوان کریمه خُورده ام

"گر به راه طوس بگذارم قدم زیباتر است"***

از هوای صحن وقتی می شود پُر ریه هام

پس یقین دارم که دم از بازدم زیباتر است

از قدم برداشتن توی خیابان های عرش

راه رفتن در خیابان ارم زیباتر است

سربلندم کرده امّا چون که ناموس رضاست

گر بیفتد پیش او پایین سرم زیباتر است

محمدقاسمی

یا حضرت رسول صلی الله علیه و آله

خدا از باقی آب و گل تو ساخت انسان را

و بر قلب تو نازل کرد یک شب کُلّ قرآن را

تویی اصل اصول دین و ایمان دارم ای آقا

که معنا می کنند عشّاق با مِهر تو ایمان را

تو آن شاهی که در خیل مُقرّب های درگاهت

نوشتی نوح و ابراهیم و موسی و سلیمان را

تو آن زیبای بی همتای لبریز از نمک هستی

که مجنون میکنی وقت تجلی ماه کنعان را

به لطف حُسن خـُلق ات بود و لبخند دل انگیزت

که صید دام خود کردی ابوذر را و سلمان را

هزار و چارصدسال است می گویی به هر منبر

برای ما فضیلت های حیدر ، شاه مردان را

 

اگر چه در حجاز ؛ اسلام آوردی ولی آخر

گرفت آوازه ی نام بلندت کل دوران را

من از "سلمان منّا "گفتن تو دستگیرم شد

که جور دیگری می خواهی آقا ، اهل ایران را

همیشه آخر ماه صفر از گریه سرشارم

بگو آخر چگونه میتوان این درد هجران را

---تحمل کرد؛ تنها راه حلّ مشکلم این است

ببوسم خاک درگاه شهنشاه خراسان را

محمدقاسمی

یا رقیه بنت الحسین علیه السلام

داغت رسید و بر جگر من قدم گذاشت

دردی شد و روی کمر من قدم گذاشت

آن قدر صبح و شب به هوای تو سوختم

تا که سرت ، توی سحر من قدم گذاشت

با تو بهار بودم و یک دفعه بعد تو

پاییز روی برگ و بر من قدم گذاشت

نذر لب تَرَک تَرَکَت بود ، ای پدر

اشکی که پای چشم تر من قدم گذاشت

قَصْدَش فقط شکنجه ی عبّاس بود و بس

آن بی حیا که روی پر من قدم گذاشت

چون چادرم بجای ِسپَر بود...زَجر هم

از عَمْد هِی روی ِسپَر من قدم گذاشت

هِی تازیانه دست یتیمی سرم کشید

هر بار سَمْت رهگذر من قدم گذاشت

اوّل به عمّه خورد و شتابش گرفته شد

سنگی که بی هوا به سر من قدم گذاشت

آتش شد و شراره ی آن شام را گرفت

هر جا که آهِ همسفر من قدم گذاشت

محمدقاسمی

یا حسین بن علی علیه السلام

هرجا حضور اهل بُکا فوق العاده است

معلوم می شود که فضا فوق العاده است

در مجلسی که زمزمه و شور و گریه هست

بی شک نگاه مادر ما فوق العاده است

در سفره ای که پهن شود بعد روضه ات

تأثیر لقمه های غذا فوق العاده است

ای تربتت شفای تمامیِّ دردها

در نسخه ی تو نوعِ دوا فوق العاده است

وقتی که نذر گنبد و تاج ضریحِ توست

پیداست که عیار طلا فوق العاده است

من در زیارت تو شدم زائر خدا

از بس شباهتت به خدا فوق العاده است

پا را گذاشتم بروی عرش و آمدم

جایی که شأن صحن و سرا فوق العاده است

هر کس که رفت کرببلا ؛ اعتراف کرد

آقاییِ امام رضا فوق العاده است

من را به استجابت کامل رسانده ای

در زیر گنبد تو دعا فوق العاده است

در وادی محبّت تو دیده ام حسین 

انس میان شاه و گدا فوق العاده است

از طرز روبرو شدنت با زهیر و حُرّ 

فهمیده ام گذشت شما فوق العاده است

محمدقاسمی

یا امیرالمؤمنین علیه السلام

پا در رکاب کرد و به مرکب سوار شد

شیر خدا روانه برای شکار شد

تکبیر او بلند شدو پهنه ی نبرد

تازه شبیه صحنه ی یک کارزار شد

خورشید چادری به سر از ترس او کشید

وقتی که برق تیغ علی آشکار شد

شمشیر را به رقص در آورد دست او

حیدر رسید و کار به کفّار زار شد

انداختند عده ای از ترسشان سپر

فریاد عده ی دگری الفرار شد

او یک تنه به لشگر کفار حمله کرد

دشمن به خشم شیر غضنفر دچار شد

گویا رسیده بود که گندم درو کند

یک لشگری نفر به نفر تار و مار شد

از شور ذوالفقار فضا را شرر گرفت

انگار در میانه ی دشت انفجار شد

هر کس که داشت شهرت جنگاوری و رزم

نصف از وسط به ضربه ی او چون خیار شد

دیدیم هر که در بر او کرد قَدْ عَلَم

در گِردباد حمله ی حیدر غبار شد

تأخیر قبض روح دلیلش مُسجّل است

تعداد کشته های علی بی شمار شد

تا هفت نسل بعد خودش مؤمنی نداشت

هر کس که طعمه ی دو لب ذوالفقار شد

محمد قاسمی