یا زهرا سلام الله علیها

بسم الله الرّحمن الرّحیم

عالم پس از داغ تو مادر،بیت الاحزان است

این خانه هم بعد از تو دیگر،بیت الاحزان است

حالا که رفتی با خودم اینگونه می گویم

میخانه ی ساقی کوثر،بیت الاحزان است

از ساعتی که چشم بستی پیش چشم او

قلب علی تا روز محشر،بیت الاحزان است

یعقوب های گریه هستیم از فراقت ، آه

بعد از تو مادر جایِ ما، در بیت الاحزان است

رنگ غمت را از قلم بر خویش می گیرد

حس می کنم این طور، دفتر بیت الاحزان است

در ماتم روی کبودت ، بازویت ، پهلوت

هرجاکه چشمی میشود تَر، بیت الاحزان است

هرجا که یک پروانه شد بی پر شود کوچه

هرجا که شمعی سوخت از سر , بیت الاحزان است

شد شیخ عبّاس قمی ، واعظ ، ردیفِ شعر

امروز حتماً بعدِ منبر، بیت الاحزان است

"محمدقاسمی"

یا ام الحسن و الحسین علیهم السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

چون دستهای حیدر کرّار،مادر...

دست تو افتاد آخرش از کار مادر

ای رفته مانند علی تنها به میدان

ای مانده دربین در و دیوار مادر

مُحسن سپاهت بود آن روزی که بودی

در لشگرِ تنهایی ات سردار مادر

از جوشش خون در نفسهایت شنیدم

رازی که پنهان کردی از مسمار مادر

بادرد سر،بادرد بازو،درد پهلو

هرشب تو هستی تا سحر بیدار مادر

می سوزد از هُرم تنت لبهای دختر

می بوسمت این روزها هربار مادر

حالا که بابا رفته بیرون جان زینب 

یک لحظه این پوشیّه را بردار مادر

شانه زدن بر گیسویم اصلاً بهانه ست

دستی دوباره برسرم بگذار مادر 

تنها نه سقف خانه،می دانم پس از تو

دنیاشود روی سرم آوار مادر

از پای این بستر رسیدم پای گودال

دیدم که سالارم شده بی یار مادر

شمربن ذی الجوشن که پایین آمد از تل 

شد بند قلبم پاره ، چشمم تار مادر

خون حُسینت را درون شیشه کردند

سرنیزه های وحشی و خونخوار مادر

"محمّدقاسمی"

یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها

بسم الله الرّحمن الرّحیم

از زمانی که تن فاطمه تبدارشده

روز در چشم علی مثل شب تارشده

آنکه باهر نگهش عقده ی گشایی کرده ست

حالْ خود چندصباحی ست گرفتارشده

مرتضایی که طبیب همه ی خلق خداست

حالت فاطمه را دیده و بیمار شده

آهِ بازوی یدالّلهیِ او گشته بلند  

هرزمان،همسر او دست به دیوارشده

دوسه ماه است که زهرای جوان دربستر

خفته و حیدرِکرّار پرستارشده

بسکه خون هرنفس ازچشمه ی کوثر جوشد

بستر فاطمه یک پارچه گُلزارشده

دوسه ماهست حسن،رنگْ پریده با ترس 

خواب رفته ست و یک مرتبه بیدارشده

سوخت از شرم در خانه ی مولا تا دید

میخِ کوبیده بر آن سینه چه خونخوار شده

برفراز در آتش زده با خون جگر

بنویسید که این بیت عزادارشده

"محمّدقاسمی"

یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

موج اشکم اگر تلاطم کرد

لب خُشکیده ات ، تبسّم کرد

حرف شش گوشه ات وسط آمد

شاعرت دست و پاش را گُـم کرد

چهره ات چونکه بود گندم گون

سفره ام ، میل نان گندم کرد

دَمِ میخانه ی فرات ، لبم 

میل بوسیدنِ لب خُم کرد

دل خون مرا شرابِ غمت

خاطرآسوده از تألّم کرد

"گریه کن"درغمت تأسّی بر

---چشمهای امام هشتم کرد

از لبش ریخت قطره قطره عسل

آنکه نام تورا تکلّم کرد

"رحمت واسعه"به خاطرتوست

گرخدا بر کسی ترحّم کرد

شمر با چکمه های چرمی خود

چه قَدَر خون به قلب خانـُم کرد

خواهرت پیر شد ز بس که تورا

زیر تیغ عدو تجسّم کرد...

"محمدقاسمی"

یا اباصالح المهدی عجل الله تعالی فرجه

بسم الله الرّحمن الرّحیم

مارا درآورده ازپا، این درد چشمْ انتظاری

تا کی جدایی و دوری ؟ تا کی دل و بیقراری ؟

این خانه ها بی حضورت ، زندان زجر و شکنجه ست 

شوقی به خواندن ندارد ، در این قفس ها ، قناری

ای عیدجمعه ، ز هجرت ، روزعزای عمومی

ای چشمها در فراقت ، از اشک ، چون رودِ جاری

در بوته ی امتحانت ، مثل طلا ذوب گشتیم

ممنون ، دلِ سنگِ مارا دادی چه نیکو عیاری

نه کوفی بی وفائیم ، نه اهل مکر و ریائیم

ما بنده ی تحت امریم ، تو صاحبُ الاختیاری

مالک نبودیم اگر نیست شور علی در سر ما

میثم نبودیم اگر نیست تقدیرمان سربداری

هرکس گدایت نباشد ، فقر و فلاکت سزاش است

درچشم ما گنج قارون ، بی توست عینِ نداری

از قول کعبه اجازه ست از تو بپرسم سوالی

کِی دست پُرمِهر خودرا بر شانه ام میگذاری ؟

"محمدقاسمی" 1393/11/24

ثواب این غزل رو تقدیم میکنم به یکی از سینه سوخته های حضرت ولی عصر علیه السلام که همیشه  ((یابن الحسن ))گفتنش دلم رو میلرزوند.

شادی روح مرحوم حاج سید علی محمودی فاتحه و صلواتی قرائت بفرمایید.

یا اباالفضل العباس علیه السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

دستم عُمریست دخیل عَلَم عبّاس است

دلم عُمریست مقیم حرم عبّاس است

همه ی حاجتم این است که صیدش بشوم

دام اگر حلقه ی گیسوی خَم عبّاس است

کیمیایی که کند خاک سیه را زر سُرخ

گرد و خاکی ست که زیر قدم عبّاس است

نام او لفظ جلاله ست چو قرآن خداست

قسم حَقّه به مولا قسم عبّاس است

به نفس های مسیحاییِ ساقی سوگند 

دم احیاگر ما بازدم عبّاس است

چه حسابی ست که جمع رقم "باب حسین"

عدد ابجد آن هم رقم "عبّاس" است

اوّلین بابِ تقرّب به حسین بن علی

سوختن در غم دست قلمِ عبّاس است

پای آن بحر طویلی که سروده "وصّاف"

می نویسم اثر محتشم عبّاس است

طیب الله به آن شاعر خوش ذوق که گفت:

"هرچه داریم همه از کرم عبّاس است"

"محمّدقاسمی"

یا عقیله العرب علیها السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

تسبیح ما زمان مناجات ، زینب است

ذکری که گفته ایم به کَرّات ، زینب است

گسترده است سفره ی گریه تمام سال

در هیأتی که بانی خیرات ، زینب است

تنها نَه هل أتیٰ و نَه مریم ، نَه قدر و نور

شأن نزول اغلب آیات ، زینب است

او زینت است زینت حق را و پیشِ خَلق

بهر خدا ، دلیل مُباهات ، زینب است

هم مظهر خدیجه ی کُبرای مصطفاست 

هم مرتضای فاطمه مِرآت ، زینب است

اکسیرِ فوقِ مُعجزه ی تُربت الحُسین

در خاک پایِ عمّه ی سادات ، زینب است

آن خانم مُجلّله ای که ز صبر او

حتّیٰ ملائکند همه مات ، زینب است

آن خانم مُکرّمه که بود بر سرش

چون سایبان "رُؤوس مُشالات"* ، زینب است

آنکه ز فیض نافله های نشسته اش

جانی دوباره یافت عبادات ، زینب است

آنکس که بی حُسین و رُقیّه برای او

دنیا شده ست دارِ مُکافات ، زینب است

*ناحیه ی مقدسه : ((السّلامُ علیٰ الّرؤوسِ الُمشالات))

سلام برآن سرهای بالا رفته (بر نیزه ها)

"محمدقاسمی" 1393/11/20

یا علی مدد

بسم الله الرّحمن الرّحیم

پای مرا به ساحت قُدس حرم کشید

یعنی مرا ز لطف به دارالکرم کشید

از روی مِهر دست بروی سرم کشید

بعدش به نامه ی عمل من قلم کشید

پاکم که کرد ، گفت بگو بی حد و عدد

"من کلب آستان توأم یا علی مدد"

ای دل بیا و حشمت دادار را ببین

ایوان طلای حضرت کرار را ببین

در صحن او زیارت ابرار را ببین

سلمان و حُجر و مالک و عمّار را ببین

هرکس ابوذرانه پی یار میرود

چون میثم عاقبت به سرِ دار میرود

وقت اذان صبح نجف ، آه می کشم

همراه آه ، ناله ی جانکاه می کشم

حسرت برای سجده به درگاه می کشم

گر نعره ی علی ولی الله می کشم

این نعره ام به کوری اهل سقیفه است

بیزاری از سقیفه نشینان ، وظیفه است

ای دل بگو فضائل مولا شنیدنی ست

مدح و ثنای همسر زهرا شنیدنی ست

اوصاف نفس خالق یکتا شنیدنی ست

القاب جانِ حضرت طاها شنیدنی ست

ای دل مناقب اسدالله را بگو

یک گوشه از مقام یدالله را بگو

سعی و صفا علیست به سعی و صفا قسم

رکن و منا علیست به رکن و منا قسم 

ذکر و دعا علیست به ذکر و دعا قسم

درد و دوا علیست به درد و دوا قسم

دُرّ نجف اگر که چنین صاف و صیقلی ست

ذکرش به عشق فاطمه یامرتضی علی ست

تنها شده ست ساجد و مسجود، یک نفر

تنها شده ست عابد و معبود ، یک نفر

تنها شده ست شاهد و مشهود ، یک نفر

تنها شده ست حامد و محمود ، یک نفر

آن یک نفر به جان علی نیست جز علی

در حدّ درک سِیر ولی کیست جز ولی ؟

حبل المتین علی ست به حبل المتین قسم

یعسوب دین علی ست به یعسوب دین قسم

حقّ الیقین علی ست به حقّ الیقین قسم

عرش آفرین علی ست به عرش آفرین قسم

از نور روی اوست که عرش آفریده شد

از خاک پای اوست که فرش آفریده شد

سِرّ خفی یکی ست و نور جلی ، یکی ست

با حق کسی که گفته از اول بلی ، یکی ست

از عالم الست به عالم ولی ، یکی ست

ذات خداکه هست احد پس علی ، یکی ست

آن هم امام اول ما بچّه شیعه هاست

شُکر خُدا که نادِعلی بر زبان ماست

خوشبخت کیست آنکه به پایش نثار شد

خوشبخت کیست آنکه به عشقش دچار شد

خوشبخت تر کسی که به تیرش شکار شد

در زیر سُـمّ مَرکب حیـدر غُـبـار شد

دُلدُل به زعم من ز بُراق جَنان سر است

نَعلی که خورده بر سُمِ او کیمیاگر است

بی او نبی که میل پیمبر شدن نداشت

زهرایش ، اشتیاق به کوثرشدن نداشت

بی او کسی اجازه ی بهتر شدن نداشت

هر نوکری لیاقت قنبر شدن نداشت

قنبر چه کرد ؟ صاحبش اورا بغل گرفت 

جای شراب ناب ز ساقی عسل گرفت

هرکس که در مقابل او خَـم نمی شود

گر عمر نوح هم کند آدم نمی شود

حرفی به حرف عشق ، مُقّدم نمی شود

بی عشق او بهشت فراهم نمی شود

خواهی که بگذری به سهولت از این مسیر

روی پل صراط دم یا علی بگیر

محمدقاسمی1393/11/19

یا زینب الکبری علیها السلام

بسم الله الرّحمن الرّحیم

هرکسی در وادی زینب قدم برداشته ست

جای شکّی نیست که رخصت ز حیدر داشته ست

در شُکوه ، آئینه ی گردان خدیجه بوده است

فاطمه در خانه ی خودهرچه دختر داشته ست

تالی اُمّ نبی را خوانده ایم اُمّ ولی

مرتضی در خانه دختر نه که مادر داشته ست

مَحض گَشتن دور او بوده ست ، جبریل امین

---گر به قدر وسعت افلاک شهپر داشته ست

کلّ خواهرهای عالم را برادردوست کرد

آن همه مِهری که زینب با برادر داشته ست

ظاهراً ارباب ما مدفون به ارض کربلاست

باطناً شش گوشه ای در قلب خواهر داشته ست

از صدای حیدری اش که صدای ذات هوست 

"أُسٍْکُتُوا" بازار شهر کوفه را برداشته ست

فتح شام از فتح خیبر هیچ چیزی کم نداشت

یک تفاوت داشته ، قلعه فقط در داشته ست

خطبه هایش را اگر چه چون پدر ایراد کرد

سطرْ سطرش بی گُمان بوی پیمبر داشته ست

خانمی که پیش مرگ گیسویش عبّاس شد

برسرش در باد و طوفان نیز معجر داشته ست

پیری اش ، قد کمانش ، حاکی از این مطلب است

شاه را دیده که حنجر زیر خنجر داشته ست

"محمدقاسمی" 1393/11/18

یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

تقدیم به امام حسین علیه السلام

بی وقفه ، بی مقدمه هیأت گرفتنی ست

هیأت گرفتنی ست، سعادت گرفتنی ست

ازموقع ورودیه تا آخر دعا

هر حاجتی در این دوسه ساعت گرفتنی ست

یک جای روضه رفته دلت که مسافری

حتی در این معادله قسمت گرفتنی ست

درگود چشم، اشک نشسته ست منتظر

ذکر حسین مرشد و رخصت گرفتنی ست

بااشک از دوچشم، چنین از ولیِّ دم

در دادگاه روضه رضایت گرفتنی ست

گیرم شفا نبود تو ازبس قیامتی 

دامان تو به روز قیامت گرفتنی ست

زائر شدن به قسمت و دعوت همیشه نیست

ای بی خبر بکوش زیارت گرفتنی ست

مهدی رحیمی (زمستان)