بسم الله الرّحمن الرّحیم
از ناودانْ طلایِ نجف باده جاری است
آن هم چه باده ای که علاج خماری است
میخانه است این حرم و ساقی اش علی ست
پس در نجف عبادت ما باده خواری است
اینجا به التماس می اُفتد ، مِیَ اش دهند
حتّی کسی که از تب مستی فراری است
زائر چگونه چشم ببندد به قصد خواب
جایی که نوح طالبِ شبْ زنده داری است
یک شب نه ، جبرئیل هزاران شب است که
تالحظه ی سحر پیِ حیدر شماری است
خشتِ طلا به گنبد اگر جلوه می دهد
زیباییِ رواق به آئینه کاری است
در اوج عشقبازی خود با ضریح تو
عاشق همیشه ابر نگاهش بهاری است
زانو زدن برابر این آستان خوش است
اینجا گدا شدن سند شهریاری است
"حاجب اگر محاسبه ی حشر با علی ست"
بیچاره من که سهم دلم شرمساری است
"محمدقاسمی"