صورتی داری که می بینند در آن ماه را
در تو می جویند عاشقها ، رسول الله را
صورتی داری که در شب مثل رُخسار قمر
می کند روشن زمان راه رفتن ، راه را
کاش می شد تا بلا گردان چشمانت کنند
این همه دلبسته و مجنونِ خاطر خواه را
شک نداریم عاقبت یک روز لیلی می شود
می پَرستَد هر کسی از عشق ، ثارالله را
یادمان دادند ؛ "کُلّ الخَیر فی بابِ الحُسین"
از تو می خواهیم افتادن بر آن درگاه را
کعبه ی دل می شود از شش طرف در ذهن ها
می کنی شش گوشه با خود قبر شاهنشاه را
گوشه ای از معجزات تو مسلمان سازی است
بنده ی رب می کنی هر بنده ی گمراه را
کاشکی باشیم ما هم زنده در عصر ظهور
تا ببینیمَت که یاری می کنی خونخواه را
تو مُقطّع می شوی ما هم فقط لب می گَزیم
پس کجا باید بگوئیم این غم جانکاه را ؟
ای جوان ، بالای جسمت پیر مرد کربلا
می کِـشد بیرون چگونه از دل خود آه را ؟
رفتنت ، یعنی که سوی چشم بابا می رود
احتمالاً گُم کند در بازگشتش ، راه را
شد شب هشتم "جوانان بنی هاشم..."تو هم
دوست داری جور دیگر این دم کوتاه را
محمدقاسمی