یا محسن علیه السلام

حتماًخودش میخواست تا مخفی بماند

ابعاد تلخ ماجرا مخفی بماند

حتماًخودش میخواست تا مانند مادر

قبرش برای قرنها مخفی بماند

او «داعی اللّه» است،باید شأن والاش

از مردم پر مُدّعا مخفی بماند

«مُحسن»اگر سِرّ است باید تا قیامت

در سینه ی اهل ولا مخفی بماند

پشت در آتش گرفته،بی صدا سوخت !

درد دل شیر خدا مخفی بماند...

در کَنده شد از جای خود،حالا بگویید

باید بخوانم روضه یا مخفی بماند؟

یک لشگر از روی در خانه گذشته

این داغها آخر چرا مخفی بماند؟

گیرم نگفتم حرفی از سرخی مسمار

کی ضربه ی سنگین پا مخفی بماند؟

طاقت ندارم گفتنش را و محال است

رازی که گشته برملا مخفی بماند

فرقی ندارد پشت در با پشت خیمه

باید بسوزم باز با «مخفی بماند»

دشمن همین را خواسته از من همیشه

کوچه نه ....بلکه کربلا مخفی بماند !

محمدقاسمی

یا محسن به علی علیهما السلام

با دستمال بسته به سر، رفت پُشت در

گرچه ز فرط گریه سراپاش ضعف داشت

دشمن، پی شکستن حُرمت رسیده بود

او حیدرانه آمده بود و نمی گذاشت

رَخت عزای ختم رُسُل بود بر تنش

وقتی محاصره ، وسط درد و داغ شد

یک سوّم از تمامی سادات کشته شد

روزی که میخ ، در اثرِ شعله ، داغ شد

او بار شیشه داشت که آن روز خُرد شد

وقتی شکست سینه و پهلویش از لگد

هر چه کشید فاطمه از کینه ها کشید

هرچه کشید همسر او بود از حسد

ارکان عرش هم به تلاطم دُچار شد

تا اینکه گفت : مادر ما، وای محسنم

با دست بسته چون که گذشت از کنار در

دیدند گفت : شیر خدا ، وای محسنم

زینب ، به قتله گاه نرفته ... نگاه کرد

افتاده مادرش به کنار برادرش

در کوفه نه همین وسط صحن خانه دید

خاکستری ست ماهِ عٌذار برادرش

محمد قاسمی