بسم الله الرّحمن الرّحیم
دوریِ از مقصد برای همْ مسیران بهتر است
پس مُسافر گر کند قصدِ خُـراسان بهتر است
دوست دارم خاک ایران را ز جانم بیشتر
پیش من امّا شمال شرقی آن بهتر است
چون که سوغاتی شهر حضرت معصومه است
از عسل هم در مذاقم طعم سوهان بهتر است
از نشستن در هوای آفتابیِ حـــرم
راه رفتن توی صحنش زیر باران بهتر است
گرچه پیدا نیست واضح گنبدت وقت بُــکاء
در زیارت ، چشمها باشند گریان بهتر است
رشته ی قلّاده ام را پای درگاهت بِـبـَـند
سگ اگر باشد مُقیم کوی سلطان بهتر است
دورتادور ضریحت ازدحام از زائر است
پس گدایی کردن من ، کُنجِ ایوان بهتر است
تا فقط درد مرا لطف خودت درمان کـُند
درد من باشد اگر از خلق ، پنهان بهتر است
آمده قرآن برای آشنایی با تو ، پس
---این زیارت آمدن از ختم قرآن بهتر است
چونکه سِــنخیّت ندارند عاشقی و عافیت
عشق بازی هم به شوقِ دادن جان بهتر است
"محمدقاسمی" 3 بهمن 1393
این غزل استقبالی از غزل رضوی جناب لطیفیان است.
بامطلع((دست اگر باشد دخیل کُنج دامان بهتر است)).