بسم الله الرّحمن الرّحیم
موج اشکم اگر تلاطم کرد
لب خُشکیده ات ، تبسّم کرد
حرف شش گوشه ات وسط آمد
شاعرت دست و پاش را گُـم کرد
چهره ات چونکه بود گندم گون
سفره ام ، میل نان گندم کرد
دَمِ میخانه ی فرات ، لبم
میل بوسیدنِ لب خُم کرد
دل خون مرا شرابِ غمت
خاطرآسوده از تألّم کرد
"گریه کن"درغمت تأسّی بر
---چشمهای امام هشتم کرد
از لبش ریخت قطره قطره عسل
آنکه نام تورا تکلّم کرد
"رحمت واسعه"به خاطرتوست
گرخدا بر کسی ترحّم کرد
شمر با چکمه های چرمی خود
چه قَدَر خون به قلب خانـُم کرد
خواهرت پیر شد ز بس که تورا
زیر تیغ عدو تجسّم کرد...
"محمدقاسمی"