تقدیم به آقایی که امام حسین علیه السلام قبل از رفتن دستش رو با عهد صبر بست وگرنه عاشورا به گونه ی دیگری رقم می خورد.
بسم الله الرّحمن الرّحیم
وقتی تو را این قدر بی همتا نوشتند
پس سرنوشت عشق را زیبا نوشتند
اِبن علی هستی و با خطِّ مُعلّیٰ
نام تو را بر صفحه ی دلها نوشتند
سرمشقِ "سقّا آب دارد"را به گریه
بر سینه ی تفدیده ی صحرا نوشتند
گفتند بعد از این عطش معنا ندارد
وقتی تو را از طفلی ات ، سقّا نوشتند
"یا کاشفَ الکربِ الحُسین إکشِفْ کُرُوبی"
این جمله را روی لب دریا نوشتند
در شرح حال جذبه ی چشم سیاهت
تفسیرها از هیبــت مولا نوشتند
بر بام زایشگاه حیدر این تو بودی
کز شور نُطقت ، خطبه ای غرّا نوشتند
بیخود شدیم از خود اگر با "یا ابالفضل"
از بس که این تصنیف را گیرا نوشتند
هنگام حاجت خواستن هم اَرمنی ها
نام شما را جایِ "یاعیسیٰ" نوشتند
دیدیم اسمت را پس از آن پنج فرزند
توی سِجِلّ حضرت زهرا نوشتند
اسطوره ی بی مثل خلقت، پهلوانها
نام تو را بر تارُک دنیا نوشتند
دست جدا از پیکرت را در روایات
بالِ شما در جنّت الأعلیٰ نوشتند
دیدم کمر خَم کرده ثارالله ، وقتی
داغ تورا چون کوه پا بر جا نوشتند
زخم سرت را شانه ات حس کرده وقتی
از آن عمود، این قدر بی پروا نوشتند
محمد قاسمی